یادداشت‌های مزمن

پدر روحانی عزیز؛

سه روز از هفته را ورزش میکنم. سخت و سنگین. با حسن که می‌ایستد بالای سرم و تمرینم می‌دهد. همان روز اول برایش گفتم: "بهم رحم نکن". رحم نمی‌کند و خشم‌ام می‌جوشد و چرکِ سیاهی را انگار بالا می‌آورم. شب که برمی‌گردم تکّه پاره‌ام. زیر دوش جان ندارم. و این بی‌رمق شدن خوب است برای این روزهای پاییز که فکرم  داشت دوباره میرفت توی دوردستهای دور.